تکنیک های فوتوتراپی در درمان و مشاوره

در تکنیک های فوتوتراپی از عکس های پرسنلیِ فوری و عکس های خانوادگیِ افراد ( و احساسات، خاطرات، افکار و اطلاعاتی که این موارد برمی انگیزانند ) به عنوان روشی موثر برای ارتباطات درمان محور استفاده  می شود.

زندگی راز آلود عکس های پرسنلی فوری و عکس های خانوادگی

هر عکس فوری که یک شخص می گیرد یا نگهداری می کند به عنوان آینه های مملو از خاطره، بازتاب لحظات و افرادی است که برای او خاص و دلخواه بوده و دوست داشته است در زمان برای همیشه ثابت بمانند . به طور کلی این عکس ها ، داستان های جاری زندگی اشخاص را که به صورت ردپاهای قابل دیدن به جا مانده از گذشته ( احساسی و همین طور فیزیکی ) و به علاوه امکان این که در آینده چه اتفاقی می افتد را به ما نشان می دهد. حتی واکنش شخص به کارت پستال ها ، تصاویر مجلات و عکس های فوریِ گرفته شده توسط دیگران ، می تواند سر نخ هایی باشد در جهت شناخت زندگی درونی و رازهای آنها رابرای ما آشکار سازد.

معنای حقیقی عکس ها کمتر مربوط به ویژگی های ظاهری آن می شود و در واقع بیشتر شامل جزییاتی است که درون ذهن ( و قلب ) هر بیننده برانگیخته می شود.  در واقع هنگامی که به یک عکس نگاه می شود، افراد به صورت ناخودآگاه در ذهنشان معنای مورد نظر خود را از عکس خلق می کنند حال ممکن است با آن چه در نظر عکاس بوده یکسان باشد یا این که فرق داشته باشد.

بنابراین، معنی ( و پیام عاطفی ) عکس ها به شخصی بستگی دارد که به آن نگاه می کند، زیرا تجارب و برداشت زندگی افراد منحصر به فرد است و به صورت خودبه خود آنچه را که میبینند به صورت چهارچوب و تعریف خاصی درمی آورند. به این ترتیب ، واکنش مردم به عکس ها منحصر به فرد است . در حقیقت اگر سوالات درستی پرسیده شود، نشان دهنده  ویژگی های زیادی درباره آنها می باشد.

درمانگر چگونه از عکس ها برای کمک به درمان افراد استفاده می کند

بیشتر افراد عکس ها را از گوشه و کنار خود جمع آوری کرده و نگه می دارند بدون آن که لحظه ای درنگ کنند و از خود بپرسند دقیقا به چه دلیل این کار را انجام می دهند. اما به این دلیل  که چنین کاری به صورت دائمی لحظات با اهمیت   ( و احساسات عمیقی که درون آنها به صورت ناخودگاه شکل می گیرد)  را ضبط می کند ، عکس های فوری گرفته شده به عنوان یک پل طبیعی برای دسترسی ، کشف و برقراری ارتباط درباره احساسات و خاطرات ( حتی آن هایی که خیلی قدیمی و خاک خورده هستند یا اینکه به کلی فراموش شده اند) می تواند به کار رود که از طریق آنها هر مشکلی که مربوط به روان درمانی باشد به روشنی مشخص می گردد. مشاوران دریافته اند که عکس های جمع آوری شده توسط افرادی که جهت درمان به آنها مراجعه می کنند به عنوان یک نشانه واضح و روشن از خودسازه های نمادین درونی آنها عمل می کند و همچنین درون فرد را به خوبی نمایش می دهد در حالی که کلمات قادر به توضیح آن نخواهند بود.

به کمک راهنمایی یک درمانگر دوره دیده در زمینه تکنیک های فوتوتراپی ، افراد علاوه بر آن چه که قبلا به صورت ظاهری مشاهده می کردند ،به احساسات ژرف مرتبط با آلبوم های خانوادگی و عکس های فوری خود پی می برند. چنین اطلاعاتی در عکس های شخصی تمامی افراد وجود دارد ، اما زمانی که به صورت متمرکز و با گفتگوی درمانی استفاده شود، ارتباط مستقیم و دقیق تری با ناخودآگاه افراد برقرار می شود.

در طی جلسات فوتوتراپی، عکس ها صرفا به صورت گذشته نگر در فضای ساکت مورد تفکر قرار نمی گیرند بلکه به صورت فعال خلق می شوند، روی آنها مکث می شود، درباره آنها صحبت می شود به آنها گوش داده    می شود ، دوباره بازسازی می شوند و داستان جدیدی برای آنها ساخته می شود، تکالیف مورد درخواست قرار می گیرد، در خاطرات باز نمایش می شوند ، به صورت بیان های هنر درمانی  یا حتی به صورت گفتگوهای انیمیشنی با سایر عکس ها در می آیند.

از چه تکنیک هایی در فوتوتراپی استفاده می شود ؟

  درست کردن عکس ها، یا به همراه آوردن آنها در جلسات درمانی تنها شروع کار است. زمانی که عکس نمایش داده شود قدم بعدی فعال شدن ذهن است تا تمامی اطلاعات مرتبط با آن به ذهن متبادر شود ( به روش های مختلف از جمله :  کشف پیامهای دیداری آن عکس، شروع به گفتگو با آن، سوال پرسیدن از آن، در نظر گرفتن تغییرات تصور و نقطه نظرات مختلف و دیگر موارد مشابه ) . معمولا برای عکاسان نقطه  پایانی( عکس پایانی ) ،  به منظور اهداف فوتوتراپی ،همان شروع کار است … .

نقش اولیه درمانگر پشتیبانی و تشویق افراد مراجعه کننده برای کشف خود هنگام جستجو و مشاهده عکس های فوری شخصی و خانوادگی خود ، ساختن، جمع آوری ( از جمله کارت پستال ها، مجله، کارتهای تبریک و موارد مشابه) ، یادآوری ، بازسازی فعالانه و یا حتی تنها تصورکردن آنها است. بنابراین ، هر کدام از پنج تکنیک فوتوتراپی با یکی از پنج نوع تصویر زیر جفت و جور شده است . این موارد به طور مکرر در ترکیب های مختلف با دیگر موارد به کار می رود از جمله به همراه هنر درمانی و یا دیگر تکنیک های درمانیِ خلاقانه به کار می رود:

 یک/تصاویری که توسط فرد مراجعه کننده گرفته یا ساخته شده است ( چه توسط یک دوربین عکس گرفته شده باشد یا به دست آوردن تصاویر دیگر افراد به وسیله جمع آوری عکس های مجلات ،کارت پستال ها ، عکس های اینترنت ، تغییرات  دیجیتالی عکس ها و دیگر موارد مشابه )

  دو/ تصاویری از فرد مراجعه کننده که توسط بقیه از وی گرفته شده باشد ( فرقی نمی کند که آیا از قصد گرفته شده یا به صورت اتفاقی )

سه/ عکس های پرتره شخصی که شامل تمامی عکس هایی است که افراد مراجعه کننده از خودشان گرفته اند، چه به صورت واضح و چه به صورت استعاره ای ( اما در همه موارد ، اینها عکس هایی هستند که خود افراد کنترل و قدرت کامل را بر تمامی جنبه های خلق آن عکس داشته اند ) ،

 چهار/ آلبوم خانوادگی و دیگر مجموعه های بیوگرافی ( چه مربوط به خانواده اولیه فرد باشدوچه مربوط به خانواده ای باشد که خود فرد تشکیل داده است. و چه در یک آلبوم نگهداری شود و یا اینکه به صورت دم دستی روی دیوار یا درب یخچال یا داخل کیف پول یا اینکه داخل صفحه ی دسکتاپ یا در سایت خانوادگی و … نگه داری شود، فرقی نمی کند)

… و در پایان

 پنج/برداشت ذهنی از عکس :  با استفاده از این واقعیت (پدیدارشناختی) که معنای هر عکس در واقع به صورت اولیه توسط مشاهده کننده آن طی پروسه دریافت و برداشت ذهنی خلق می شود. نگاه کردن به هر تصویر باعث برداشت های ذهنی و واکنش هایی می شود که نشان دهنده نقشه درونی شخص می باشد و به ما می گوید که آن چه را که می بینند چطور احساس می کنند. بنابراین این تکنیک در نوع خاصی از عکس به کار نمی رود بلکه شامل همه موارد می شود.

فوتوتراپی – تصویر بزرگتر

همان طور که در کتاب توضیح داده شد، تکنیک های فوتوتراپی: جستجوی رازهای مربوط به عکس های فوری شخصی  و آلبوم خانوادگی می باشد ، فوتوتراپی به بهترین شکل تحت عنوان یک سیستم مرتبط به هم و متشکل از تکنیک های مشاوره ای بر پایه عکس تعریف شده است که توسط یک متخصص آموزش دیده حوزه سلامت ذهن به عنوان جزیی  از تمرین درمانی خود حین کمک کردن به افراد مراجعه کننده به صورت آگاهانه ، یکپارچه سازی مجدد شناختی ، کمک به بهبود بینش عکس محور آنها به منظور فهم بهتر و بهبود زندگی آنها استفاده

می شود.

بنابراین، باید به این مسئله دقت شود که عکاسی درمانی  ( که بعضی وقتها خصوصا در بریتانیا به طور گیج کننده ای فوتوتراپی نامیده می شود ) نباید با فوتوتراپی که در بالاتر توضیح داده شد، اشتباه شود. در واقع عکاسی درمانی ، یک سری فعالیت های شخصی توسط مردم است که کاملا خارج از چهارچوب مشاوره ای انجام       می شود. مردم از این روش برای اهداف هنرمندانه یا گشت و گذار شخصی خود استفاده می کنند در حالی که درمانگران از فوتوتراپی برای کمک به مراجعه کنندگانی که برای حل مشکلات خود نیاز به کمک دارند، استفاده می کنند.

البته این موضوع در حالی است که عکس گرفتن به عنوان روشی برای درمان ممکن است به صورت اتفاقی اثرات درمانی مشابه به فوتوتراپی داشته باشد ، خصوصاً زمانی که از دوربین به عنوان عامل تغییر اجتماعی یا شخصی استفاده شود. البته این کار شباهتی به اقدامات صورت گرفته تحت نظر مشاوران آموزش دیده در زمینه فوتوتراپی ندارد.

به دلیل اینکه فوتوتراپی به عنوان تکنیک های مرتبط به هم و انعطاف پذیر مورد استفاده قرار می گیرد و نه دستورالعمل های ثابتی که بر اساس یک روش خاص نظری یا الگوهای درمانی، پس می تواند به وسیله هر مشاور یا درمانگر دوره دیده ای بدون توجه به جهت دهی مفهومی یا رویکرد حرفه ای ترجیحی آن شخص، مورد استفاده قرار بگیرد.

این تنها یکی از راه های متعددی است که فوتوتراپی را هم شبیه هنر درمانی کرده و هم از آن متفاوت کرده است و به همین ترتیب دلیلی است که دیگر افراد فعال در حوزه سلامت ذهن  که حتی در زمینه هنر درمانی آموزش ندیده باشند از آن به طور موفقیت آمیزی می توانند استفاده کنند.

به دلیل این که در فوتوتراپی عکس گرفتن به عنوان یک روش ارتباطی ( نه عکس گرفتن به عنوان هنر ) در نظر گرفته می شود، در فوتوتراپی نیاز به هیچ تجربه قبلی کار با دوربین ها یا هنرهای مربوط به عکاسی  برای اثر بهتر درمانی نداریم.

و در نهایت ، از آن جهت که افراد در فوتوتراپی با سازه های دیداری منحصر به فرد خود از واقعیت ، تعامل دارند ( از عکاسی بیشتر به عنوان یک فعل فعال کننده استفاده می کنند تا این که به عنوان یک اسم غیر فعال ) ، این تکنیک ها به طور خاص برای افرادی که ارتباطات کلامی به صورت ذهنی یا فیزیکی محدودی دارند، افرادی که به خاطر مشکلات فرهنگی و اجتماعی جامعه خود دچار محدودیت هستند و یا افرادی که به خاطر متوجه نشدن نشانه های غیر کلامی در موقعیت نامناسب هستند.

بنابراین فوتوتراپی می تواند به طور ویژه ای کمک کننده باشد و معمولا برای استفاده در جمعیت های چند فرهنگی، ناتوان جسمی، اقلیت جنسی ، نیازهای خاص و دیگر موارد ، خیلی قدرت بخش است به نحوی که در زمینه های متنوع مثل حل و فصل مشاجره ها ، میانجیگری طلاق و دیگر زمینه ها سودمند است.

اکنون که عموم جامعه بیش از پیش در حال استفاده از تکنولوژی های الکترونیکی و عکاسی دیجیتال هستند ، امکانات هیجان انگیزتری برای کار با عکس ها به منظور کمک به افراد مراجعه کننده به مشاورها به وجود آمده است به خصوص آن افرادی که دارای اسکنر یا وب سایت خانوادگی هستند یا می توانند در دوره های درمانی مجازی و آنلاین شرکت کنند.

* لطفا سایت ما را برای کسب اطلاعات بیشتر درباره چگونگی کار فوتوتراپی و نحوه کمک آن به مردم جهت رسیدن به تصویری بهتر از زندگی خودشان جستجو کنید.

( کمک به مردم برای داشتن تصویر بهتر اززندگی، برتر از هزاران پند و ضرب المثل است )

ازشما درخواست می شود که با ما مرکز فوتوتراپی در تماس باشید و سوالات خود را برای کسب اطلاعات بیشتر یا ورود به دوره های آموزشی  با ما درمیان بگذارید

PhotoTherapy Techniques: Exploring the Secrets of Personal Snapshots and Family Albums

پیشنهادات، حکایت عکس های خودتان، لینک های پیشنهادی خود را برای ما بفرستید.

یک گروه فیس بوکی فعال نیز داریم تحت عناوین زیر که می توانید جستجوکنید وبپیوندید

“PhotoTherapy, Therapeutic Photography, Photo-Art-Therapy, and VideoTherapy”

باتشکر از شما ، از ارتباط با شما(به زبان انگلیسی)استقبال می کنم

جودی ویزر(judy weiser (، مدیر PhotoTherapy Centre ، ونکوور کانادا

   :  (604) 202-3431; Email:  ​jweiser@phototherapy-centre.com تلفن

برای خرید کتاب ‌(تکنیک های فتوتراپی) اینجا کلیک کنید

مترجم: فرزین گروسی

                                                                             بازگشت به صفحه انگلیسی☞